1- چند سال پیش. اتاق حراست، کنار اورژانس بیمارستان. آقای میانسالی روی صندلی کلافه نشسته. جوانی با پرخاش با او حرف می زند.
جوان: کجا تصادف کردین؟
مرد میانسال: چند بار بگم؟ من باهاش تصادف نکردم
جوان: طبق قانون کسی که تصادفی میاره بیمارستان، مسوول تصادف هست. تکرار می کنم. کجا تصادف کردین؟
مرد میانسال: عجب غلطی کردما! بابا! دیدم این بابا افتاده کنار خیابون. زدم کنار. دیدم تصادف کرده و حالش بده. گفتم برسونمش بیمارستان که ثوابی کرده باشم. بد کردم؟
جوان: بعله! اصلا به تو چه که بیاریش بیمارستان؟ زنگ می زدی اورژانس یا 110! فکر کردی چکاره ای؟
2- تصاویری از متولد ماه مهر (نقل به مضمون): پسر کیف دختر را که دزدان موتورسوار ربوده اند به صد زحمت پس می گیرد. در این بین یکی از دزدان به زمین می خورد و نهایتا همه را به کلانتری می آورند.
افسر رو می کند به پسر: تو این بابا رو زدی زمین (اشاره می کند به دزد موتورسوار که درحال آه و ناله است)
پسر: کیف این خانومو دزدیده بود.
افسر تو شکمش می رود: دزدیده بود که دزدیده بود! مملکت حساب و کتاب داره! نیرو انتظامی داره! اصلا تو چکاره ای؟
3- درون دفتر یکی از مدیران یکی از ادارات یکی از شهرستانهای زلزله زده. استاد دانشگاه عرق کرده و مضطرب روی صندلی نشسته است و مدیر محترم او را سین جیم می کند
مدیر: شما برای چی اومدین این شهر؟
استاد: من پژوهشگرم!
مدیر: از کجا معلوم؟ درسته که من اینجا مدیرم اما قبل از اون اطلاعاتیم؛ گفته باشم!
استاد دست در کیفش می کند و کارت دانشگاه را به مدیر می دهد. مدیر نیم نگاهی به کارت می اندازد اما بیشتر نگاهش را به استاد دوخته
مدیر: اینجا حساب کتاب داره. همینجوری نیس که هر کی بخواد پاشه بیاد به اسم تحقیق و اینا اطلاعات جمع کنه
استاد: هدف من کمک به این مردم بیچاره است که بتونن یه جوری بعد زلزله قد راست کنن
مدیر: هدف شما؟ به شما چه ربطی داره؟ اصلا شما چکاره ای؟
...
راستی! ما چکاره ایم؟